Yola Kaçan Topunun Peşinden Arabanın Önüne Atlayan Çocuk

yola kaçan topunun peşinden arabanın önüne atlayan çocuk.
işte bendim. O çocuk. benim. oyun oynayan o kadar çocuğun içinde en heyecanlısı,
o an için yaptığı işe oyun dahi olsa en çok önem vereni. Oyunu çok ciddiye alan salak. biran evvel gidip topu almak oyununa kaldığı yerden devam etmektir düşüncesi. yolun başına geldiğinde durup sağına soluna bakmak aklına gelmez. tehlikelerin gelip onu bulacağını hiç düşünmez. işini yaparken şansına güvenir, biraz da şansından yardım ister. aksi şeytan işte çok da şanssızdır.
biraz da farklı olmak ister. yolun başındayken durup sağına soluna bakmak sıradan insanların yapacağı işlerden biridir. hem bu kadar tedbirli olduktan sonra yaptığı işin ne önemi var ki. bu kadar dikkatli temkinli olduktan sonra herkes başarabilir zaten. tembellik de var. eğer bir işle meşgul ise onu biran evvel en az eforla bitirmek ister ki; kendisine daha sonra dinlenmek için zaman ve enerji kalsın.
kaç kere arabanın altında kaldı da akıllanmadı yine. aslında akıllanmak istemiyor da diyebiliriz. dünyanın ve hatta insanların ettiği oyunlar onu nasıl değiştirebilir ki. her beladan sonra değişmeye kalksa nerede kaldı bu çocuğun onu arabanın önüne iten, başka kimsede olmayan değerleri.

hiç bir şey değiştiremez onun ne alışkanlıklarını ne de düşüncelerini. işte böylece kendi doğrularının peşinde nice arabalar altında kalmış yaralanmış berelenmiş ama yine de akıllanmayı aklından geçirmemiş bir çocuk. hem zaten akıllı olan nasıl akıllansın ki? Yine kalsam arabanın altında, yine kalkar sararım yaralarımı, bir gün yine topum kaçtığında yola ve yine fırladığımda topumun peşinden, ezilmeden ölmeden alıp geleceğim topumu, oyunu ben kazanacağım.