Bu aralar çok pozitif bi adam oldum çıktım. Onceden (askere gitmeden once) boyle değildim ben. Pozitif bi adam olmak ruh sağlığım için iyi bişey olabilir ama yine de kuşkularım var. Mesela hayatın olumsuzluklarını görmezden gelirsem, bunları yok sayarsam, yanlışları hataları nasıl düzeltebilirim ki? Şimdi de muhakkak hatalar, noksanlar var hayatımda ama nedense iyi şeyler çarpıyor hep gözüme. Neyse, esas konumuza dönelim. Bugun sözlükte okuduğum bir yazı. Adam erkek kardeşi ile olan geçmişini sorgulamış. Tabii ki duygusal bir yazı. Aslında kardeşini ne kadar çok sevdiğini ama asla yanağından öpmediğini yazmış. Aslında ne kadar iyi anlaştıklarını, ama asla bunu gösteremediklerini, kavgaların, eşek şakalarının hep sevgiden kaynaklandığını anlatmaya çalışmış. Bir itiraf yazısı olmuş, yazının ana fikri "Kardeşim aslında seni çok seviyorum" olarak da özetlenebilir. Şimdi durup bir etrafımıza baktığımızda; özellikle aile içinde ilişkilerin, sevgilerin böyle yaşandığını görebiliri