16 Haziran 2006 Cuma; 03:32

-
Aslında buraya sigarayı bırakmaya çalışan adamlardan aforizmalar yazacaktım ama vazgeçtim. Sadece bilin, sadece burayı okuyanlar bilsin, bundan sonra yokum efendim. Aslında varım, aslında eskisinden daha çok varım.

Bir de bundan sonra "ama" da yok. Çünkü "ama"dan öncesi yalanmış.

Comments

Anonymous said…
Günlerden bir gündü tarih vermek istemiyorum çünkü işin güzelliğini duygusallığını romantikliğini rakamlarla bozmak istemiyorum ,neyse güzel günlerimden bir gündü diyorum cicimi cici bir çocuğun vasıtasıyla biri ile tanıştım o günlerde etrafında merdiven olmayan bir cukurdaydım sanki sıkıntılı bir dönemdeydim bu biri bana kendinden bahsetti ben de bahsettim bende ki ilk dikkatini doğal olarak ağlayan yüz resimleri çekti ve onlara odaklanıp o yüzleri sildirme işine başlayarak benimle ilgilenmeye başladı.ve ısrarla bu yüzleri silmem için uğraştı ben biraz ınat ettim ama bir iki derken bir an da siliverim hepsini akabilinde bir alkış koptu tabii bu alkış olayının ben de ne derece etki yaratıp cesaret kazandırdığının farkında bile değildi.neyse bir süre muhabbetler sabahlara kadar sürdüğü günlerde bir gün bir yola çıkalım fikri oluştu onda ve yaşa ve gör kelimesini baz alarak bu yola çıktık ve görüşmeye karar verdik amaç şuydu tanışmak ve güzel bir gün geçirmekti.ve o günü sadece en güzel günlerimizin arasına koymaktı ve görüşme günü geldi.tabi kafamda asla soru işaretleri oluşmadan güne başladım neyse biz güzel bir muhabbet etmek için güzel bir ortam seçtik manzara harikaydı ama sonradan farkına vardım ki karşımdaki sadece güzel manzara değilmiş yüreği güzel olan bir manzara daha varmış o daha da güzelmiş bunu konuştukça anladım görsel olarak çok masum sessiz az gülen keskin bakışlarla tamalanan bir yüz vardı kaşrımda eeee hepsi tamamlanınca o gün güzel olmazmı yaniii neyse biz gezdik dolaştık şarkılar espriler gülmeler ( gülmelerin nedenini sormalar ,tabi buna da sonradan alıştı sormadı sonra ) sonra veda anı geldi.ama vedanın son dakikalarında elinde olmadan yapılan bir hareket ortamı biraz gerse de ben de hem şok hem de değişik bir his oldu ama adı belli olmayan bir histi belki masumcaydı iyiki oldu dercesine belki de neden oldu şimdi keşke olmasaydı ama hangisini düşüneceğim karar veremedim.Yanlış bir söz etmeden durumu toparladım ama benim için önemlisi bu durumdan rahatsız olmadığımı belli etmekti ama başaramadım ortam gerildi.ve ben çok üzüldüm soğuk bir ayrılma anı yaşandı neyse biz ayrıldık .
ben bu olayın geri kalanını anlatmak istemiyorum çünkü bizim için sadece bu güzel günün yaşanmasıydı ve öyle oldu benim için o gün bir dönüş noktamdı bana o güzel günü yaşatan kişi resmen kavşak görevi görüp kaldığım yere geri dönmemi sağladı + gözlerimi açmamı +doğruyu ve yanlışlarımı görmemi+yaşamın güzelliklerini vb.neyse arkasından yaşananlarda olması gerekenlerdi ve bizim arkasından arkadaşlığımızı başlatan bir vesile oldu o gün ben derim ki umarım arkadaşlığımız uzun olur da güzel olur ve yine arkadaş olarak o güzel günden kat kat fazla bir gün yaşarız.diyorum
arkasından şu güzel sözlerimi ekliyorum.sevgi paylaşıldıkça aşk olur ki anlamazsın bile aşktan büyük olur.
arkadaşlık paylaştıkça büyür dostluk olur .
bu sözlerimi paşam eminim ki sen anlayacaksın beni paylaşmak kelimesi ile tanıdın ilk olarak ve günün birinde beni hatırlarsan 2 kelime ile hatırlarsın GÜLMEK VE PAYLAŞMAK sevgilerimden ve tüm güzel duygularımdan sana vermeye çalıştım ve dilerim bundan sonra ki yaşantında daha fazlasını veren birileriyle karşılaşırsın.

Gülen yüz.-))))den sevgiler.17/06/2006-Cumartesi 23:46
1:57 PM
Anonymous said…
DÜNYA DÖNÜYOR SEN NE DERSEN DE...
12:54 PM
Anonymous said…
arkadaşım kolay zordur hiç yaşadın mı....
1:32 PM
Anonymous said…
güzel bir yol vardı ama göremiyordum görmem için bir yol gösterdin burdan gidelim dedin baktın ki artık gözlerim görüyor,baktın ki artık yüreğim görüyor,baktın ki,gözlerim gülüyor;hadi ben gidiyorum bu yol senindir yürü gönlünce yürü durmadan yürü arkana bakmadan dedin vee gün gelir bu yolda yürürken ayağın takılrısa yine ben yolun başındayım seslen yeter dedin .doğru mu ? söyleee paşa
:-)
6:42 AM
Anonymous said…
fatih şu ıngilizce öğrenme işini şart koştun yani nerden açtık bu sayfayı bana şaka şaka iyi ki açtın
ayrıcaa Eskişehir'im de
gez , gör , yaşa , veeee benimle de paylaş olur mu ?
:-))
7:12 AM
Anonymous said…
Yaw ben sana niye muhalefet etmek zorundayım her seferinde:)Bu sefer güzel şeyler yazayım dedim, haklısın Fatih gerçekten "ama"dan sonrası yalanmış yazayım dedim, sen ne dersen haklısın diyeyim dedim:)
Ama bi baktım benim hayatımda "ama" dan öncesi yalan:P
3:02 AM
Post a Comment

Popular posts from this blog

GEÇİM SIKINTISI – SANAT SEPET

-
Para, modern dünyanın tek söz sahibi. Varlığına yada yokluğuna göre insanların hayal güçlerini ya sınırlayan ya körükleyen motivasyon kaynağı. Şehir hayatı içinde yaş, ırk, cinsiyet gibi ayrımları; genç yaşlı, amir memur, komutan asker gibi bilinen bütün hiyerarşiyi ortadan kaldıran ve kendine göre yeniden düzenleyen güç sahibi. Üstelik güç arayan para sahiplerinin parayı harcamalarına da gerek yok. Paralarının olduğunun bilinmesi kâfi. Eğitim durumundan, ne iş yaptığından bağımsız olarak kişiyi başarılı yada başarısız kılan, insanların gözünde notunu anında düşüren yada yükselten kaldıraç. Aralarındaki en görünür fark para olmasa bile hiçbir iş yapmadan kira toplayarak geçinen bir madrabaz sadece bakışlarıyla bir profesörü çok rahat alaşağı edebiliyor. Diğer yandan böyle olmasa dahi 21. Yüzyıl insanı olarak kişinin para ile mecburen kurduğu ilişki, kim olduğu ile ilgili olmasa bile nasıl bir insan olduğu ile ilgili çok önemli bilgiler veriyor. Ben bugüne kadar para ile olan il
Read more

ANTİKA DÜKKÂNI

-
Ahşap, kahverengi kapı her açıldığında üzerindeki minik çan çalıyor, bu sese yaz aylarında bungun hava ile birlikte tozun kokusu, kış aylarında buz gibi hava ve kimi zaman da döne döne uçuşarak içeri giren kar taneleri eşlik ediyor. Bazen oyun bile oynuyorum burada. Mevsim yaz ise çan sesi ile birlikte içeri giren toza karşı siper alıyorum hemen, ne yapsam nafile, gelip üzerime yapışıyorlar, " alerjim var benim, gidin ayol " desem de dinlemezler. Pavlov'un köpeği işte, hepinizin bildiği hikâye, ben nereden mi biliyorum. Durun anlatayım. İlk zamanlarımdı. Siyah kalın çerçeveli gözlüğü, yarısı ağarmış sakalları ve atkuyruklu uzun saçıyla boylu poslu bir adam gelmişti. Fuları üzerimdeki tozların rengindeydi. Yarı boylarında çıtı pıtı bir kızcağız ile birlikte, muhtemelen dışarıda başlattıkları bir sohbete devam ederek girdiler içeriye. Zavallı kızcağız aynı sözleri daha önce onlarca kez duymuş gibi bıkkın bir ifadeyle dinliyor bir yandan da etrafına bakınıyordu.   -
Read more

İnsanlar büyüdükçe, hayalleri küçülür mü?

-
Bu akşam nihayet Babam ve Oğlum'u izleyebildim. "İnsanlar büyüdükçe, hayalleri küçülür mü?" diye soruyordu Deniz. Eh be çocuğum küçülür tabi. Hatta kaybolur gider. Zaten hayal denen şeyin ardından hayal kırıklığı gelir, kapıdadır yani. İçimize hayyallerimizi aldığımız anda düşkırıklıklarına da bi yer ayırmalıyız. Üstelik yatılı misafirdir onlar içimizde. Bazen bir ömür gitmezler. Bir zamanlar çok büyük şeyleri hayal etmem soylenmişti, neymiş efendim; hayallerimiz büyük olmalıymış, boylece çok azını bile gerçekleştirdiğimizde büyük kazançlarımız olurmuş. O zaman da dedim "ya gidin işinize, hangi hastalıklı psikoloji kitaplardan öğreniyorsunuz bunları" diye. Yok öyle bişey, kandırmayın insanları, herkesin iki gözü var, ortada olanlar. Gerçeklerin yüzünüze tokat gibi çarpması hoşunuza gidiyorsa o başka tabi. İnsan hayalleri ile değil yaptıkları ile ortadadır. Hanginiz biliyorsunuz benim hayallerimi? Ben de sizinkileri bilmiyorum, ama yaptıklarınız ortada işte, bu y
Read more