Terk Edişler

Hayat tamamıyla bir terk edişler bütünü. Sürekli olarak geride bırakıyoruz günleri, günler ile beraber yaşananları.. Bazen isteyerek bazen istemeden. Oturduğumuz evler, geçtiğimiz sokaklar, tanıdığımız, tanımadığımız insanlar. Bitirdiğimiz ya da yarım bıraktığımız işler.

Arkasına baka kalanlar, sürekli geçmişi özleyen nostaljik bünyelerde yıkım etkisi yapar bu bırakıp gitmeler. Çocukken oturduğumuz evin önünden geçerken yüreğe bir taş gelir oturur, küçükken aşılmaz gibi görünen bizi yoran merdivenler, küçücük kalmıştır, biz bırakıp gidince onlar da küsmüştür sanki hayata, heybetlerini gizlemişlerdir yeni sahiplerinden. Yapıp bitirdiğimiz işe dönüp bakınca gurur duyar ya insan, gururun yamacında aynı işi aynı şekilde bir daha yapamayacak olmanın kırıklığı vardır, karışır duygular yine. İyi değildir. Son doğum gününüzde arkadaşlarınız eğlenirken hissettiğiniz o tarif edilmez duyguyu bir daha yaşayamazsınız mesela, bir dahaki doğum gününüz daha eğlenceli olabilir ya da daha gösterişli ama asla geçen sene ki gibi olmaz.

Gurbete giderken evinizi, evinize giderken gurbeti terk edersiniz. Kendinizi onlardan, onları kendinizden bilemezsiniz, hepsini birden terk edip, kabuğunuza çekilirsiniz.

Sahiplenme güdüleri yüksek insanlar için de iyi değildir bu terk edişler. Artık eskiyen eşyalarınız ne satabilirsiniz, ne de yenisine alışmanız o kadar kolaydır. Artık küçük gelen pantolonlarınızda, rengi solan kazağınızda, artık istediklerinizi yapamayan cep telefonunuzda kalır bir gözünüz. Yenisine alışamazsınız. İşte bu benim diyorsanız siz de iflah olmaz bir nostaljiksiniz. (Bu arada word “nostaljik” kelimesini beğenmedi yerine “özlemli” desek daha iyiymiş sanki.)

Sadece güzellikleri değil, yaşanan zorlukları da özlüyor insan, ders çıkarmayı bildiğini varsayıyor çünkü, Geride bıraktıklarımız güzel ise eğer, daha ağır oluyor tabi bu özleyişler. Her şeyin sonunda ise topyekun bir hayatı bırakıp gideceğiz bu dünyada. Toptan göreceğiz bütün hayatın hesabını, son terk ediş en büyüğü olacak.

En acısı olmaması umuduyla.

Comments

kızcocugu said…
Yazmaya devam kalemine sağlik 😉
Kizcocugu

Popular posts from this blog

GEÇİM SIKINTISI – SANAT SEPET

ANTİKA DÜKKÂNI

İnsanlar büyüdükçe, hayalleri küçülür mü?